Wednesday, September 7, 2016
නුඹ, උයන සහ මම
උයන් කොන
දිගු පටු මං පෙත් ය
රොබරෝසියා පෙති හලන
මැයි මාර සිනා සෙන
නුඹ
මිදී මා සුරතින්
රොබරෝසියා පෙති නෑව
වංගුව මේක
මෙන්න මේ අඩ අඳුරු තැන
නුඹේ මුව සිප ගත්ත තැන
තනියම ඇවිද්දත් අද
කටපාඩමින් කිව්වැකි
මතක පොද
නුඹ හා එක්ව සිට
අතීතෙට අයිති උන
No comments:
Post a Comment
Older Post
Home
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment